Coverband Gelderland

s. (€ 5,- p. p.) en Marco van Kampen, www. verlorenwoorden.nl, verzocht mij een T-shirt te mogen maken met de tekst waarin Simon is begraven (typografie Rens Muis): SIMON SAYS: VERDOM DE OORLOG! BEZIEL DE VREDE! Tito de Vries hangt gedichten van Simon op in de etagères die over ons tuinpark staan verspreid en Martijn (kan alles) werkt aan het Vinkenoog Theater bij een oude boom, waar nu al mooie grindpaden naartoe leiden; op groot formaat zink (uitgestanst, 1 bij 2 (coverband creep).

Ik zou het zeer op prijs stellen je/jullie op 18 juli te mogen verwelkomen op (een van) beide locaties. Zegt het voort! Tot dan! Omhelsd, jullie Edith En natuurlijk schreef ik toe naar 01. 37 uur Donderdag 1 juli 2010 Ik was afgelopen zondag mijn mobiele telefoontje kwijt, niet voor het eerst maar wel onder bijzondere omstandigheden: hij stond op 'stil'.

Dafne heeft een schitterende boerderij met veel land daaromheen dat zij laat bewonen door hoofdzakelijk varkens, twee koeien Rosamunde & Brutale Griet, hanen en kippen, de rammen Gevaarlijke Eddie & Caesar, gans Arie Bombarie die onbetwist de baas is en met iedereen persoonlijk kennis komt maken, en waarschijnlijk nog veel meer wat aan mijn aandacht ontsnapt is (Coverband boeken).

Dafne geeft met name oude dieren een laatste kans: ook een varken mag soms met pensioen. Ze heeft er zevenenveertig, met bijzondere namen als Billie Bofkont, Twitter, Mannetje Bromsnor, Lady Lolita, Miss Piggy, Aagje, Stalker en Miss Universe. De Familie Bofkont worden zij officieel genoemd www. familiebofkont.nl. coverband creep en dat voelde ik mij ook, toen wij optraden in een oude stal - tussen het stro en op strobalengestoelte gezeten - waar de zwaluwen in en uit vlogen op deze warme zomeravond en een grote zeug aandachtig mee stond te luisteren en af en toe een blijk van waardering liet horen: een luidruchtig lange snurk.

kleinerevolutieproducties.nl, met naast zich Anna 's Avonds laat zat ik na te genieten in het donker op mijn terras in de tuin, de maan was rond en er heerste windstilte. 'Waarom zijn vogels 's nachts niet wakker?' vroeg ik mij af. Die intense stilte na hun avondconcert viel mij op! Ja, de uil was dat wel, hij liet zich horen en ineens wist ik het antwoord: omdat zij evenzeer als de oermens 's nachts niet kunnen zien (op die enkeling na) en dan dus van hun natuurlijke rust genieten, slapen.

Coverband The Bridge

Om een uur of drie rolde ik mijn nestje in, geen lamp hoeven aansteken, het was een wonderschone dag geweest en ik was heel veel wijzer geworden door allerlei uitleg die Dafne ons gaf. Ik mag met mijn jongste neefje Victor een workshop bij haar doen - varkens zijn hoogst intelligent en kunnen in tegenstelling tot de meeste mensen intens genieten van zalig niets doen - coverband creep.

'Geen blote benen, geen blote tenen' was ons in de laatste e-mail dringend aangeraden want varkens zijn daar dol op. En ook je tasje met tabak of snoep kon je beter niet in hun nabijheid bij je dragen: tegen zo'n gevaarte kan een mens niet op als beest het hebben wil.

En toen kon ik het dus nergens vinden (coverband creep). Ik ben nooit iets kwijt - daar ben ik veel te systematisch voor - en snelde naar buurman Bill om met zijn mobieltje het mijne te bellen; zo komen die dingen meestal snel weer boven water, maar nu dus niet!!! Een lichte paniek maakte zich van mij meester.

Wat kan een mens onthand zijn: ik kon Anna niet eens bellen want ik kende haar mobiele nummer niet uit mijn hoofd! Ik mailde Dafne die onmiddellijk haar erf voor mij wilde afzoeken en om mijn 06-nummer vroeg. En toen besefte ik dat dat geen enkele zin had omdat ik het geluid had uitgeschakeld die avond.

Als ik haar auto kon vinden zou ik het daar op de bodem van de bijrijderstoel wel zien liggen, hield ik mij voor. Maar ik zag haar auto nergens staan. Ik moest naar mijn huis in de Sarphatistraat voor haar nummer en toen ik haar te pakken kreeg, spraken wij af bij de pont over het IJ, zij was op de fiets naar de OBA en had haar auto inderdaad niet bij huis geparkeerd.

Beste Beatles Coverband

Er gloorde weer hoop, ik wist zeker dat ik mijn mobieltje in haar auto was verloren. Groot was de deceptie toen dat niet het geval bleek. Helemaal terug naar Het Beloofde Varkensland was het enige wat erop zat (coverband creep). Immers alleen ik wist precies waar ik daar had gezeten, geknuffeld en rondgebanjerd.

Inmiddels was deze mooie dag naar God; ik was al meer dan drie uur vruchteloos aan het zoeken en toen dacht ik ineens aan de zippo, een aansteker, die als we hem kwijt waren meestal ergens in bed werd teruggevonden. Zou het waar zijn? Ik rukte de lakens en dekens bruut open, voelde niets, rukte nog even aan de kussens en tilde het grote sierkussen op zonder enige verwachting, want daar had ik werkelijk niets te zoeken wist ik drommels goed.

daar lag mijn contact met de wereld stil te wezen . Ik kon mijn geluk niet op, dat zult u wel begrijpen, opluchting, euforie, en het geloof in mijzelf keerde weerom. Reconstructie drong zich aan mij op: ook al lag mijn tasje 's ochtends op een stoel, ik moet het bij thuiskomst in het donker op bed hebben neergesmeten.

Zaterdagavond 19 juni 2010 Ik heb niet geschreven over de verkiezingsuitslag die bedroevend was, en ook ik heb niet op Job Cohen gestemd waarvoor ik me achteraf voor m'n kop sloeg, maar ik houd gewoon niet van de Partij van de Arbeid (de naam alleen al!). Ook heb ik niet geschreven over de jaarlijkse finale van de Poëzieslag in Festina Lente, Martijn Teerlinck won, de jury was unaniem en herkende in deze ten dode opgeschreven jongeman een echte dichter, noch schreef ik over mijn optreden in Alkmaar in een theekoepeltje waar Mozart nog op bezoek was geweest.

Gisteren een jaar geleden werd zijn rechteronderbeen geamputeerd, ik leef ons leven nog een keer; de laatste maand heeft zijn aanvang genomen - coverband creep. Groot was mijn vreugde toen ik donderdag hoorde dat mijn nichtje Laura van den Berg en Tibor de Jong, zoon van Spinvis, hun eindexamen hadden gehaald en ik beleefde weer even hoe ongelooflijk heerlijk die dag was in mijn eigen leven.

High Voltage Ac Dc Coverband

Mijn buurjongen op de tuin Bram Stokkermans heeft een herexamen op het Barlaeusgymnasium. Bram, ik denk dagelijks aan je, houd nog even vol want je bent er bijna en dan gaat er een nieuwe wereld voor je open. O, lieve jonge grote mensen, wat wens ik jullie een stralende toekomst toe.

Ook voor mij. Gisteren was ik bij mijn alleroudste vriend op bezoek in Groenekan: psychiater Johan Havenaar, mijn buurjongen met wie ik op mijn elfde al in een toneelstuk speelde op school, getiteld De Chinese Nachtegaal, geregisseerd door onze bevlogen meester Wim Heinhuis uit de vijfde klas, nu groep zeven, hoe anders klinkt dat toch (coverband creep).

Vandaag stuurde hij mij de foto's van weleer. Onze kostuums kwamen uit onze verkleedkist en zijn baard, snor en wenkbrauwen waren van konijnenbond bekende hij zijn vrouw Jopje en mij - coverband creep. Wij vertelden haar in geuren en kleuren hoe we destijds, in 1970 op het popfestival in het Kralingse Bos in Rotterdam terecht waren gekomen.

Die muziek heeft een stempel op mij gedrukt en dat gebeurt iedere generatie weer opnieuw. Ik ben blij dat ik tot de mijne behoor. De accu is bijna leeg dus ik houd er weer mee op - coverband creep. Ik had behoefte aan een teken van leven en bij gebrek aan medemensen hier op de tuin, geef ik het dus zelf maar.

Heeft iemand bijvoorbeeld een nieuw huis, dan ben ik daar vaak als eerste op bezoek om mijn fantasie te laten gaan over de nog lege ruimte. Dat vind ik belangrijk en komt voort uit pure interesse: ik blijk een huismus te zijn, eigen aard van de astrologische Kreeft die er bij mij pas op latere leeftijd uitkwam.

The Jokes Coverband

Ons Amsterdam, ongelooflijk onvergelijkbaar met een halve eeuw geleden toen ik hun leeftijd had. Het stemde mij vrolijk en lichte opwinding maakte zich van mij meester. Wat is het toch een fantastisch beroep: onderwijzer op een basisschool en wat vond ik deze school een voorbeeld van saamhorigheid en creativiteit. Hulde, lieve mensen! Dit is voor mij een gedenkwaardige dag.

Simon moest onverwacht onmiddellijk blijven en een maand later was het voorbij, voorbij, voorgoed voorbij. Vanavond om half twaalf, 23 - coverband creep. 30 uur, begint mijn dagboek dat tenslotte uitmondde in mijn eigen boek Heer en meester, een liefdesverklaring. Na die heerlijke ochtendervaring ben ik naar Simons graf gegaan - ook in West - want ik kwam er zo goed als langs op weg terug naar de tuin.

Wat heb ik deze man intens liefgehad en wat waren wij goddelijk gelukkig. Grafheuvel op Begraafplaats Sint Barbara, tweede van rechts, gemaakt door mijn zusje Else Ringnalda Aanstaande zondag mag ik in Alkmaar optreden om over mijn Grote Liefde te vertellen, samen met Hans Plomp en Dick Sinnige, beiden dierbare vrienden tot op de dag van vandaag.

00 uur, toegang gratis, brengt een hommage aan mijn dichter die bij hen kennelijk zeer geliefd was. Ik heb er zin in. coverband creep. Ook mijn vorige optredens op 5 en 6 juni gingen over hem en dat is goed. Ik hoop dat men mij tot in lengte der dagen zal blijven vragen over Simon en onze liefde te vertellen.

Het Lot is onvoors, Pelbaar onvoors, Telbaar,een spelbreker, spotvogel, speerpuntin mijn borst,barstensvol van jou in mijn hart. Het werd geraakt, maar niet dodelijk getroffen. Jij was mij voor. Jij was voor mij en ik was voor jou (Coverband). Bestemd. Jij hebt je stem in deze wereld mogen laten horen. Jij hebt veel van jezelf aan de mensen laten zien.